Santiago de Chile (& Viña del Mar / Valparaíso)

We vliegen van Arica naar Santiago de Chile, en gedurende de ruim tweeduizend kilometer verandert er bijna niets op de grond. Vanuit ons raampje zien we de kust met daarachter de woestijnachtige droge okerkleurige aarde, die slechts onderbroken wordt door twee steden, waar we een tussenlanding maken. De woestijn is overigens wel een belangrijke reden van de rijkdom van Chili, want de grootste kopermijnen ter wereld bevinden zich in de Chileense woestijn. Verderop zien we diverse besneeuwde toppen van de Andes.

Zo´n honderd kilometer voor Santiago verandert het landschap; er verschijnen rivieren waar wél water doorheen stroomt, en het landschap wordt zo dat het bijna zeer doet aan onze ogen, die al dat groen niet meer gewend zijn.

Santiago blijkt een erg grote en zeer drukke stad, met honderden taxi´s en bussen die met honderd per uur over de Alameda rijden, de belangrijkste boulevard van de stad. In de stad staat een aantal oude koloniale gebouwen, maar nog veel meer hoge glazen kantoorgebouwen. In de afgelopen jaren is er driftig bijgebouwd, maar wel met beleid en goede architecten. Onder de stad liggen vijf metrolijnen.

Middenin de stad ligt een prachtige groene heuvel, de Cerro Christóbal, die driehonderd meter hoger is dan het centrum. Met twee gondelliftjes bereiken we de top, waar een spierwit metershoog beeld van de Onbevlekte Maria haar zegen aan Santiago geeft, en waar Pavarotti ons via de luidsprekers toezingt over een Tannenbaum, gevolgd door het Ave Maria. Het uitzicht vanaf de Cerro is magnifiek.

Op onze eerste avond in de stad eten we traditioneel Chileens; Indiaase kip Korma met Basmati rijst, afgesloten met een capuchino op het terras voor ons hotel in de Paris Londre wijk.

Vanuit Santiago gaan we een dag en nacht naar Viña del Mar, honderd kilometer verderop en het Scheveningen van de streek. Het is een mooie en nette badplaats. Het is wel vervelend dat Anje na een verkeerd ijsje of blaadje sla kotsmisselijk is, en daardoor wat minder kan genieten van Viña del Mar. We brengen daarom de middag op het mooie strand door.

De volgende ochtend gaan we met de tram van Viña naar Valparaïso, het Rotterdam van de streek, hoewel de haven voor de aanleg van het Panamakanaal een stuk groter was. Nu ligt er slechts één cruisschip en aan paar containerschepen. De straten en huizen van Valparaïso liggen verspreid over een twintigtal heuvels, die vanaf het centrum met liftjes bereikt kunnen worden. De oudste huizen zijn van hout met mooie geschilderde muren in pastelblauw, pastelrood, pastelgroen en pastelgeel.

Terug in Santiago is het Chileense publiek driftig aan het winkelen geslagen, en moeten we behoorlijk slalommen om de diverse bezienswaardigheden te bereiken, zoals La Moneda, het witte parlementsgebouw, dat tijdens de coup van 1973 door het leger is gebombardeerd.

Het museum van de pre-Colombiaanse kunst is erg fraai. Het geeft een compleet overzicht van de geschiedenis van alle volkeren die Zuid-Amerika bewoonden voor de Spanjaarden binnenvielen. Er staan prachtig gave beelden, potten en pannen van de Inca´s, Maya´s, Azteken, Tiwaneken, en alle mogelijke andere teken.

Het museum van Pablo Neruda, winnaar van de Nobelprijs voor literatuur en gestorven tijdens de coup, en het museum ter nagedachtenis aan Allende, moeten we helaas aan ons voorbij laten gaan. We staan op vrijdagmiddag 22 december voor gesloten deuren, met op de deuren een briefje dat het personeel het jaarlijkse kerstuitje houdt. We schrijven eronder of ze het uitje de volgende keer misschien met Pasen kunnen houden.