Fin del Mundo

Vanuit Punta Arenas nemen we de bus naar Ushuaia, een lange rit van 12 uur. Rond 20:00 uur zijn we in Ushuaia; het eind van de wereld! Ushuaia is het meest zuidelijk gelegen stadje ter wereld, en daar worden we regelmatig aan herinnerd; elke naam is uitgebreid met ´Fin del Mundo’. Die borden zijn overigens helemaal niet nodig, het landschap geeft zelf al het gevoel dat je aan het eind van de wereld bent, en dat is een bijzonder gevoel. Ushuaia is ook de plaats vanwaar de schepen vertrekken naar de Zuidpool. In de haven liggen dan ook zeer verschillende boten: rondvaartboten, enorme cruiseboten en ijsbrekers in verschillende soorten en maten.

Het gebied waarin Ushuaia ligt, heet Tierra del Fuego: Vuurland. Toen de eerste zeereizigers vanuit Europa door het Beagle-kanaal voeren en enorme kampvuren van de Indianen zagen, gaven ze het gebied zijn huidige naam.

Door de zuidelijke ligging en door het feit dat het in Ushuaia vaak hard waait, zijn wij voorbereid op een paar koude dagen. Zullen we ons thermo-ondergoed dan nu toch echt eens kunnen gebruiken? Dat valt tegen, of eigenlijk juist mee. Als we de eerste ochtend wakker worden, schijnt de zon onze kamer binnen. Bovendien zien we aan de boomtoppen dat het windstil is. Het is dus prachtig weer. We grijpen de kans en maken meteen een leuke boottocht door het Beagle kanaal. We zien veel zwart-witte aalscholvers (die overigens op afstand op pinguïns lijken) en zeeleeuwen en de ´fin del mundo' vuurtoren.

’s Middags lopen we door de enige hoofdstraat van Ushuaia. De straat zit vol met souvenir- en kledingwinkels, maar een terrasje voor een lunch kunnen we niet echt vinden. Dit bevestigt wel dat het uitzonderlijk mooi weer is, het is inmiddels echt wel 20 graden. Terrasweer is hier duidelijk niet normaal.

Aan het eind van de middag nemen we de bus naar het nationaal park Tierra del Fuego. We laten ons afzetten bij Lapataia Bay, de plaats waar ook de highway ophoudt. De highway is hier overigens al niet meer dan een grintweg, maar dat terzijde. Via een mooie wandeling, met prachtige uitzichten over de baai, lopen we naar de beverdam. Op deze plek kun je met wat geluk bevers spotten. Wij zijn er nog steeds niet uit of we wel of geen geluk hadden. We zien ‘iets’ zwemmen met een paar takken in zijn bek. We denken dat het een bever is, maar in het museum hebben we gezien dat bevers geen lange dunne staart hebben. Hebben we dan toch alleen maar een rat gezien?

´s Avonds komen we toevallig terecht in een wel erg leuk (en lekker) restaurant. De biefstukken zijn hier echt erg lekker en ook de Argentijnse wijn is prima. Als je daarbij ook nog eens een prachtig uitzicht op de haven en een heel vriendelijk ober hebt, is dat een goede reden om een paar dagen later nog een keer te gaan.

De tweede dag in Ushuaia gaan we paardrijden aan de rand van het nationaal park. Het is nog steeds zomerweer, we kunnen in ons t-shirt rondrijden. We maken een prachtige rit door een afwisselend landschap. Het terrein is heuvelachtig met bos en af en toe moeten we kleine riviertjes trotseren. Aan het eind zelfs een rivier waar het water tot onze voeten komt. Het voordeel van dit terrein is dat we voornamelijk stapvoets gaan en dat is, zeker achteraf, voor ons wel goed geweest. We hebben een paar dagen behoorlijk spierpijn gehad en dat is waarschijnlijk toch gekomen van het draven en gallopperen langs de kust.

De derde dag brengen we door in het nationaal park. We plakken een aantal wandelingen aan elkaar vast, waardoor we uiteindelijk 4 uur wandelen. Het is vandaag wat frisser, maar het heuvelachtige terrein houdt ons wel warm. Halverwege de wandeling komen we in Ensenada Bay. Hier is echt het eind van de wereld, hier staat namelijk ‘correo fin del mundo´; hét postkantoor aan het eind van de wereld. En uiteraard kun je hier kaartjes kopen van ´fin del mundo´ die je dan daar in de bus kunt doen. Dat is natuurlijk een leuke foto, dus sturen we een aantal kaartjes. Alleen naar de mensen waarvan we het adres uit ons hoofd kennen (... en dat zijn alleen de papa´s en mama´s en oma´s ;-).

De laatste dag zien we dat het ook ander weer kan zijn. We worden wakker van de regen tegen ons raam. Mooi weer voor een museumbezoek. We gaan eerst naar het, hoe kan het ook anders, ‘Fin del Mundo’ museum. Het stelt niet veel voor, maar het is wel een leuk bezoekje. Daarna gaan we nog naar de strafkolonie, dit museum bestaat grotendeels uit gevangeniscellen, waardoor je een beeld krijgt van hoe de zwaarste criminelen van het land hun tijd achter slot en grendel doorbrachten. Het was tot de jaren 50 in gebruik als gevangenis. We zien o.a. de cel van ´groot oor´, een crimineel die erg grote oren had en die erg veel moorden had gepleegd. Omdat het ook tevens het scheepvaartmuseum is, zien we ook nog een collectie van Nederlandse scheepsmodellen.

´s Middags is het even droog, maar in de avond begint het weer te regenen. Het juiste moment om te vertrekken en dat doen we dus ook. We vliegen van Ushuaia naar Buenos Aires, waar het weer een heel ander klimaat is. Het thermo ondergoed zal nu zeker niet meer uit de tas hoeven.

De zeeleeuwen en de aalscholvers.

De Fin del Mundo vuurtoren

En zo ziet een beverdam eruit. Toch knap van die kleine beestjes..

Correo fin del mundo; hét postkantoor aan het eind van de wereld.