Van Salta naar Tucuman

We gaan met een tourtje van Salta naar Cachi, omdat het met het openbaar vervoer niet gaat lukken. Het traject is schitterend. Via een kronkelende weg rijden we door Quebrada de Escoipe, een groene vallei. We zien diverse natuurwonderen, zoals la recta del Tin Tin, een oude lange kaarsrechte Incaweg, en el Parque Nacional los Cardones, met duizenden cactussen. In het dorpje Cachi, ergens verstopt tussen hoge bergen, nemen we onze lunch, waarna we terugkeren naar Salta.

In de afgelopen maanden hebben we het idee gekregen dat we een beetje Spaans konden verstaan. Spreken blijft lastig, maar verstaan gaat wel (vinden we zelf). In de buurt van Salta spreken ze helaas ineens een ander soort Spaans. Wij begrepen bijvoorbeeld al een tijdje dat pollo wordt uitgesproken als pojjo en een kip is, maar hier wordt een kip ineens aangesproken als posjo. Niet dat we ooit posjo of pojjo bestellen, maar het is een voorbeeld van de andere uitspraak van de woorden met dubbele el. Om nog maar te zwijgen van de gewijzigde uitspraken van alle andere letters.

Zo gaan wij de volgende dag naar wat wij Kaffajate noemen, maar wat hier ineens Kafasjate heet. Gelukkig weet de buschauffeur waar het ligt. Helaas hebben we al snel pech met de bus. Na tien minuten staan we stil, en menen we te begrijpen dat de luchtgekoelde remmen het niet goed doen. Op zich is het in de bergen wel handig als de remmen enigszins gekoeld worden, dus zijn we blij dat er hulptroepen komen om de boel te repareren. Na een uurtje gaan we verder, mét remmen.

Het parcours is absoluut prachtig, en uniek ten opzichte van wat we eerder zagen. De vallei tussen Salta en Cafayate wordt gaandeweg steeds mooier. De bergen zijn kameelbruin en diepgroen, maar steeds vaker helemaal okerrood, gekleurd door de mineralen (zoals koper en ijzer) in de stenen. Met het risico om uitgemaakt te worden voor snobs: we vinden het nog het meest lijken op Monument Valley in California. Omdat we het vanuit de bus niet echt goed kunnen zien, nemen we de volgende dag een taxi om het mooiste gedeelte nogmaals te bekijken (en de nodige foto´s te nemen).

Het dorpje Cafayate zelf is erg leuk. De omgeving is prachtig, zoals hierboven beschreven, maar bovendien liggen er tientallen wijngaarden rondom het dorp. We bezoeken op de fiets (zonder versnellingen) de wijngaard van Etchart, en drinken op onze drie avonden in Cafayate graag de (hoofdzakelijk) witte wijnen van de andere wijnhuizen. Wat Cafayate voor ons helemaal compleet maakt, is dat we een van de mooiste hotels van de afgelopen periode hebben, met een heerlijk zwembad. Kortom, we relaxen een paar dagen.

Vanuit Cafayate gaan we vervolgens via Quilmes (de grootste archeologische opgraving van Argentinie) naar Tafi del Vale, een Zwitsers ogend dorpje. In Tafi wordt veel fruit geteeld, en er staan prachtige zomerhuizen van de rijkeren uit Tucuman, waar we ons rondje door dit gedeelte eindigen. In Tucuman is ooit de Argentijnse onafhankelijkheid getekend. De grote stad is ook bekend door de rietsuikerindustrie. Rondom de stad liggen rietsuikerweilanden tot zover we kunnen kijken.

Onderweg tussen Salta en Cachi.

Het dorpje Cachi

Wijn en biefstuk, dat maakt Argentinie vooral erg lekker.

De vallei tussen Salta en Cafayate

Onze fietstocht.

Quilmes

Tucuman