Entries about luxury travel

Het heeft even geduurd, maar bij deze dan toch een eerste update vanuit Zuid Amerika. Op Bonaire was het toch echt te zonnig en te warm om overdag naar een internet cafe te gaan. Maar op de laatste avond bedachten we dan toch maar even een internet cafe te bezoeken. Zitten we er net een kwartier, gaat het café sluiten. Jammer dus.

Inmiddels zijn we al 3 dagen in Zuid Amerika en moeten we dus nog verslag doen van Bonaire. Eigenlijk is Richard de schrijver, die kan dat veel beter dan ik. Maar om niet al te lang hier te blijven zitten, hebben we het gesplitst. Ik doe Bonaire en Richard doet de eerste dagen van Ecuador. We zitten hier overigens in een erg gezellig internet café met lekkere sapjes en een lekker muziekje. Geen straf dus om hier even te ´werken´.

Ik had een dagboekje bijgehouden van Bonaire, maar die ligt nu nog op de kamer. Ja, je moet echt overal aan denken. Maar goed, ze raden af om met waardevolle spullen op straat te lopen. Dus het is goed dat het dagboekje nog op de kamer ligt;-) Gelukkig heb ik Bonaire nog wel goed in het geheugen. Bovendien was het niet zo spannend, dus het zal ook zonder dagboek wel lukken.

Op 9 oktober kwamen we aan op Bonaire; bon bini! Het was overigens een vlucht die doorging naar Peru. We hebben in het vliegtuig al een voorproefje voor Zuid Amerika gekregen, er zat een Peruaans echtpaar, volledig in klederdracht, in het vliegtuig. Maar op Bonaire was Zuid Amerika nog ver weg. De eerste dag begon al goed. Richard kreeg vlak voor de landing een beker vruchtensap over zich heen. Vervolgens bleek ons apartement redelijk afgelegen en zonder vervoer was het lastig. Er was zelfs geen winkel voor cola. Dus hadden we een fiets gehuurd, maar ik had al binnen een half uur een lekke band. Cactussen zijn leuk, maar de naalden zijn niet handig voor fietsers. Maar we zijn wel naar de Supermarkt gefietst voor de boodschappen. Omdat we geen fietstassen hadden, hadden we elk een tas aan ons stuur. Ik had binnen 10 meter de tas tussen de spaken en een pak jus d´orange opengescheurd. En dus alle andere boodschappen onder de jus. Niet echt lekker, croissants met jus d´orange. Tenslotte ging ook het eten nog mis. We dachten die eerste avond zelf een pizza te bakken in de oven. Een zwart verbrande pizza is echter niet lekker. Dus hebben we het brood van het ontbijt maar vast genomen.

Gelukkig was dit ook echt het enige leed. Ons apartement was fantastisch, met een geweldig uitzicht op zee. Het schijnt dat Henny Huisman er ook een apartement heeft, maar dat terzijde. De eerste dag hebben we gefietst over de zuidpunt, langs de zoutmeren. Het was erg warm, maar toch wel leuk. We hebben er een aantal flamingo´s gezien. Onderweg nog lekker gesnorkeld en bij het enige echte zandstrandje (Sorobon) hebben we een lekkere lunch gehad. Vanaf de tweede dag hebben we toch maar een auto gehuurd. Dan konden we ook ´s avonds naar de stad, naar Kralendijk. Deze week bleek de Regata te zijn. Er was elke avond feest in Kralendijk met optredens van bands en dansers en er was markt. Niet dat het erg groot was, maar wel leuk. Er kwamen vooral veel lokale mensen naartoe.

Met de auto hebben we een leuk rondje over het eiland gereden en hebben we onderweg op een aantal plaatsen gesnorkeld. Het snorkelen is er erg leuk. Eén dag zijn we met de watertaxi naar klein Bonaire geweest. Dat is een klein onbewoond eiland met een zandstrand. Daar was het snorkelen helemaal super. We hebben er o.a. 2 schilpadden gezien en de Franze Keizersvis. We zijn ook nog een dag met een gids en 2 Amerikanen naar de mangrove geweest. Daar hebben we een kanotocht van 2 uur gemaakt waarbij we op een natuurlijk kanaal hebben gesnorkeld. Daar hebben we de schorpioenvis gezien. Goed dat de gids ons daar op wees. Die vis lijkt op een steen, maar als je er op gaat staan moet je meteen naar het ziekenhuis. Dat kun je dus beter niet doen. In de mangrove zaten ook veel muggen. Daar waren we voor gewaarschuwd, dus we hadden goed ingesmeerd met deet. Je mocht de spray echter niet meenemen in de kano. Al na 10 minuten hadden we toch wel heel erg jeuk op onze rug. Wat bleek; ze prikten dwars door onze snorkelshirts heen. En juist omdat we een shirt aan hadden, waren we vergeten onze ruggen in te smeren. Na afloop zaten onze beide ruggen helemaal vol met muggenbulten. Ik krijg alweer jeuk als ik er aan denk.

De laatste dag hebben we de kleine auto ingeruild voor een grote pick-up. Dat was nodig voor het Washington National Parc. Dat park heeft alleen onverharde wegen en daar mag je niet met een gewone auto rijden. We hebben daar een tocht van 3 uur gereden. Niet dat het veel kilometers was, maar je kon er niet hard rijden. Het was er echt heel erg mooi. De kust was mooi, maar ook de natuur in het park was fantastisch. Erg ruig. En er zaten veel leguanen. Dat kostte Richard bijna zijn vinger. We hadden brood voor de leguanen meegenomen. In het begin was het nog wat spannend en gooiden we het op de grond. Maar Richard werd steeds dapperder en durfde zelfs uit de hand te voeren. Gelukkig moest ik foto´s maken en kon ik op afstand blijven. Ik was niet zo´n held met die leguanen. Het park had ook een aantal zoutmeren. In een van de laatste meren stonden wel 200 flamingo´s en die waren erg dichtbij. Dat was zeer indrukwekkend. Tenslotte was het ook hier weer mooi snorkelen. Ik moest dit keer echter alleen. Richard had op Klein Bonaire zijn rug dusdanig verbrand dat het verstandiger was om niet te snorkelen. Dat krijg je als je denkt dat je je snorkelshirt niet aan hoeft...

Dat waren dus onze eerste dagen. Nu is het avontuur echt begonnen en zijn we in Zuid Amerika!

We hadden er graag een aantal foto´s bij laten zien, maar in dit internet cafe lukt het nu niet op foto´s te uploaden.